یادخدا : از امام صادق (علیه السلام) نقل است که خداوند حیوانات را از خُلق انسان آفریده است. یعنی انسان زمانی تعادل دارد که انسان باشد. تعادل هم زمانی است که سه عشق در رأس سایر عشق های انسان باشد: عشق به «الله، اهل بیت و جهاد در راه خدا». اگر این سه عشق بر قلب انسان حاکم باشد، باطن انسانی دارد. اما به محض این که یکی از این سه عشق یا هر سه جابجا شد یا در رتبه های بعدی نیازهای انسان قرار گرفت، فرد از حالت انسانی در می آید که اصطلاح قرآنی آن «فسق» نامیده می شود.

«فسق» یعنی انسان از حالت طبیعی خارج شده و انواع و اقسام صورت های حیوانات را پیدا می کند. مثلا بعضی ها مار هستند، بعضی ها عقرب اند، بعضی ها گرگ، بعضی ها خوک و بعضی ها سگ اند.

در روایت نقل است علت این که بعضی ها روباه محشور می شوند، این است که آدم های کلک بازی هستند، حقه بازند و در زندگی شان خدعه دارند. دائما بر سر دیگران کلاه می گذارند.

 علت این که انسان خوک محشور می شود، این است که بی حیا و بی غیرت هستند و غیرت ناموسی ندارد. بعضی ها هم به صورت سگ و گرگ محشور می شوند. چون درندگی دارند. بعضی ها هم صورت میمون پیدا می کنند، چون لجبازند. پس صراط مستقیم، آن حالتی است که انسان دارای باطن انسانی باشد. این مسئله، خیلی حساس و مهم است. چون شکل انسانی از دست می رود.